Το παρακάτω κείμενο θέλω να ελπίζω πως θα είναι το τελευταίο που θα γράψω στα ελληνικά σε αυτό το ιστολόγιο(κι αυτό επειδή θέλω να διαβαστεί κυρίως από Έλληνες) και πως επίσης θα είναι το τελευταίο που θα αναφέρεται στην επικαιρότητα με την οποία δηλώνω αιωνίως συγκρουόμενος. Λέγοντας αυτά θα πρέπει να με συγχωρέσετε αν είναι αρκετά εκτενές όμως οφείλω να ομολογήσω πως νιώθω την ανάγκη να μοιραστώ τις σκέψεις μου μαζί σας.
Αν και θεωρώ οτί είμαι νοσταλγός της Ελλάδας (ως φοιτητής στο εξωτερικό) μερικές φορές με χαροποιεί ιδιαιτέρως να έχω τη δυνατότητα να ξεφεύγω από τα άσχημα στοιχεία της. Δεν αναφέρομαι όπως κάποιοι από εσάς μπορεί να νόμιζαν, στα γεγονότα που συμβαίνουν στη χώρα μας τις τελευταίες ημέρες αλλά αντιθέτως στην κάλυψη αυτών από τα ελληνικά μέσα μαζικής ενημέρωσης και δη την τηλεόραση. Ενημερώνομαι όμως από το διαδίκτυο και ξένα δημοσιογραφικά γραφεία που μου επιτρέπει να αποφεύγω το σχολιασμό των γεγονότων και να προσλαμβάνω μόνο μια καλή και αξιόπιστη (όσο μπορεί να είναι) πληροφόρηση. Συνεπώς δεν έχω ιδέα και ούτε θέλω να φανταστώ τα εγκληματικά σχόλια που σίγουρα έχουν ακουστεί και νιώθω, εν μέρει τουλάχιστον ελεύθερος από αυτά.
Γνωρίζω λοιπόν πολύ καλά το περιστατικό που αναφέρεται στο θάνατο τριών εργαζομένων στην τράπεζα Marfin. Καθώς είμαι σίγουρος ότι έχουν ακουστεί πολλά από πολλές πλευρές θα ήθελα να χωρίσω το κείμενο σε ενότητες στις οποίες θα αραδιάσω το σχολιασμό μου.
Περί των διαδηλωτών
Δεν θέλω να μείνω στα αίτια που οδήγησαν κάποιους συμπολίτες μας στο να καταφύγουν σε διαδηλώσεις, καθώς σίγουρα είναι ένα τεράστιο και μακρύ θέμα. Παρ'όλ'αυτά είναι δικαίωμα τους (συνταγματικό, ηθικό κι ανθρωπιστικό αν θέλετε) και το άσκησαν, όπως και το δικαίωμα να απεργήσουν. Οπότε πολύ απλά αν θέλετε καμμία κατηγορία δεν φαίνεται πως μπορεί να ασκηθεί στους διαδηλωτές και για το συγκεκριμένο περιστατικό αλλά και για τη γενική τους στάση.
Περί αστυνομίας
Φαντάζομαι πως θα ενοχλήσω σίγουρα κάποιους αν υποστηριξώ (που θα το κάνω) ότι η αστυνομία φέρει ένα τεράστιο μερίδιο ευθύνης στη δημιούργια των κατάλληλων προϋποθέσεων που θα επέτρεπαν να συμβεί ένα τέτοιο περιστατικό. Όμως υποστηρίζω σθεναρά πως η στάση της τα τελευταία χρόνια και δη μεταπολιτευτικά είναι κάκιστη. Η ελληνική αστυνομία και ιδιαίτερα η ομάδα ΜΑΤ που συνήθως καλείται να επιτηρίσει την τάξη κατα τη διάρκεια διαδηλώσεων κάνει εκτεταμένη χρήση χημικών κ δακρυγόνων, προβαίνει σε ανυπόστατες συλλήψεις και κάνει άσκοπη χρήση βίας. Σε αυτό το σημείο δεν θέλω να αναλύσω ποια είναι τα αίτια αυτών των πράξεων (αν πρόκειται απλά για θερμόαιμους τραμπούκους ή για άβουλα όργανα που εκτελούν εντολές) αλλά θα μείνω στο ότι συμβαίνει. Τίποτα δεν μπορεί να δικαιολογήσει αυτές τις πράξεις (ούτε καν η απόπειρα σύλληψης εγκληματικών στοιχείων) πόσο μάλλον όταν αυτές οι πράξεις είναι απολύτως αναποτελεσματικές και θα έλεγα πως προκαλούν τα αντίθετα αποτελέσματα αν υποθέσουμε πως το επιθυμητό είναι η καταστολή της βίας και η επαναφορά της τάξης. Κατ'αρχήν η χρήση δακρυγόνων, ξύλου και άδικων συλλήψεων προκαλούν σωματικές και ψυχολογικές βλάβες σε αθώους (θέλω να τονίσω το αθώους και θα επανέλθω και στους ενόχους) διαδηλωτές. Δεύτερον, ενισχύουν και πολλές φορές δημιούργουν την αυτή καθ'αυτή χαωτική ατμόσφαιρα που θα πρέπει να καταστείλουν (αν δεν έχετε πάει ποτέ σε διαδήλωση, σκεφτείτε πως θα αντιδρούσατε αν ξαφνικά δεν μπορούσατε να αναπνεύσετε (χημικά καπνογόνα) και να δείτε (δακρυγόνα), σίγουρα θα ήσασταν πανικόβλητοι και σίγουρα δεν θα αντιδρούσατε λογικά και ψύχραιμα. Κάποιοι από εσάς ίσως να τρέποταν σε φυγή, όμως κάποιοι άλλοι αντιθέτως να εξεγείροταν ιδιαίτερα αν σκεφτεί κανείς πως μέχρι εκείνη τη στιγμή δεν είχατε κάνει τίποτα παράνομο που θα δικαιολογούσε (που και πάλι δεν θα το δικαιολογούσε βάσει συντάγματος με μόνη εξαίρεση αν φέρνατε αντίσταση). Τρίτον, οι παραπάνω πράξεις προκαλούν το ΛΑΝΘΑΣΜΕΝΟ όμως απολύτως λογικό συναίσθημα της αλληλεγγύης από τους διαδηλωτές προς τους ταραξίες. Αυτό επιτυγχάνεται καθώς η στάση της αστυνομίας ουσιαστικά προδιαθέτει τους διαδηλωτές πως βρίσκονται σε πεδίο μάχης και πρέπει να διαλέξουν ανάμεσα σε ταραξίες που όμως δεν τους βλάπτουν άμεσα και σε αστυνομικούς, που είναι σχεδόν βέβαιο πως θα ασκήσουν βία εναντίον τους. Η ιδεολογική διαφορά των δύο ή το στοιχείο της νομιμότητας καταρρέουν καθώς η αστυνομική βία είναι παράνομη και θα τολμήσω να πω πως η ένστολη βία είναι ίσως χειρότερη καθώς ένας νόμιμος πολίτης δε θα περίμενε ποτέ κάτι τέτοιο. Η αστυνόμευση στις διαδηλώσεις προκαλεί ένα φόβο κι ένα λανθασμένο αίσθημα ενόχου σε ένα διαδηλωτή.
Θεωρώ πως η αποτυχία της αστυνομίας είναι δεδομένη εφόσον δεν αλλάξει νοοτροπία. Αυτό είναι εμφανές αφού τα τελευταία 10 τουλάχιστον χρόνια της ζωής μου δεν έχει καταφέρει να καταστείλει τους "γνωστούς-άγνωστους" (είπα κι εγώ να γίνω λίγο Χατζηνικολάου). Φυσικά δεν θα μπω σε βαθιά νερά, πως δηλαδή οι ταραξίες μόνο καλό κάνουν στο κεφαλαιοκρατικο σύστημα και στην κυβέρνηση αφού επιτρέπουν δυσφήμηση και στην αποστροφή της κοινής γνώμης χωρίς καν να γίνουν γνωστά τα αιτήματα των διαδηλωτών.
Περί ταραχοποιών
Όπως είναι εμφανές αποφεύγω να χαρακτηρίσω πολιτικά ή ιδεολογικά τη συγκεκριμένη και καθαρά μειοψηφική ομάδα που παίρνει μέρος σε διαδηλώσεις και επιδίδεται σε παράνομες πράξεις, καθότι αυτή τη στιγμή νιώθω πως δεν έχω ούτε την απόλυτη προσοχή σας (είμαι σίγουρος πως ένα τέτοιο περιστατικό έχει επηρεάσει την κρίση σας, τουλάχιστον παροδικώς αλλά ούτε και το χρόνο να αναλύσω αν και τι πολιτικό υπόβαθρο έχουν τέτοιες ομάδες. Θα περιοριστώ στο να πω πως οι πράξεις τους είναι ξεκάθαρα παράνομες, πως είναι κατακριτέες και πως αυτοί οι άνθρωποι πρέπει να διωχθούν ποινικά. Να ξανατονίσω πως δε στέκομαι στους λόγους τους, καθώς έχω επιλέξει να μην αναφερθώ καθόλου σε πολιτικές, φιλοσοφικές, οικονομικές και κοινωνικές ιδεολογίες και απόψεις σε αυτό το κείμενο αλλά να επιχειρήσω μία λογική διατριβή πάνω σε ένα περιστατικό.
Περί Marfin
Θέλοντας ή μη, η ηθική μου με αναγκάζει να αναφερθώ και στην ευθύνη της εταιρίας. Είναι νομίζω δεδομένο πως με τρεις υπαλλήλους το υποκατάστημα δε λειτουργούσε που προκαλεί ερωτήματα ως προς τι έκαναν εκείναη τη στιγμή οι εργαζόμενοι στο κτίριο και ποιος τους είπε να βρίσκονται εκεί. Επίσης το υποκατάστημα δεν είχε ή δε λειτούργησε το σύστημα πυρασφάλειας καθώς κι ούτε υπήρχε (από ότι φαίνεται) έξοδος κινδύνου. Σε περίπτωση που υπήρχε τότε είτε δε λειτούργησε ή οι εργαζόμενοι δεν ήταν εκπαιδευμένοι. Τέλος ακόμη κι ας υποθέσουμε πως για τα παραπάνω έφταιγαν, με κάποιο απίθανο τρόπο θα πρόσθετα, οι εργαζόμενοι, ουδείς νοήμων άνθρωπος δεν κλειδώνει ένα κτίσμα κι αφήνει ανθρώπους μέσα κατά τη διάρκεια των ταραχών.Βεβαίως και δεν εννοώ πως υπήρξε κάποιος δόλος σε αυτή την πράξη όμως είναι κατηγορηματικά παράδειγμα εγκληματικής αφέλειας.
Σημειώσεις
Γνωρίζω πως είναι άβολο για κάποιους από εμάς να κατηγορίσουμε ή να καταλογίσουμε ευθύνες στην αστυνομία και στον διαχειριστή της τράπεζας τον κύριο Βγενόπουλο. Αντιθέτως οι ταραχοποιοί είναι ιδανικοί. Εξάλλου αυτοί έριξαν την μολότοφ. Δεν θα αναφερθώ στους λόγους τους (πάντως πλιάτσικο δεν μπορούσαν να κάνουν σε ένα καμμένο υποκατάστημα). 'Ομως θα δηλώσω πως συνηθίζω να εξεγείρομαι μόνο με τον εμφανή στόχο, όπως κάποιοι που κατηγορούν τους τρομοκράτες για την εισβολή των ΗΠΑ στο Ιράκ και ίσως να κάνω λάθος όταν εξειγίρομαι περισσότερο όταν μαθαίνω πως ένας αστυνομικός, που υπέρτατο του καθήκων είναι η προστασία, έχει βλάψει αθώους παρά όταν ένας άνθρωπος που εξ'ορισμού επιδιώκει να βλάψει, το πράττει(ίσως και γι'αυτό ο σχολιασμός μου περί αστυνομίας είναι τόσο εκτενής). Αντιθέτως θεωρώ πως πρέπει να παλεύουμε ώστε οι "καλοί" φορείς κάθε κοινωνίας, (όπως είναι εξ'ορισμού οι αστυνομικές δυνάμεις και οι εργοδότες) να είναι όντως καλοί και να δουλεύουν μαζί με κάθε νομιμόφρων πολίτη. Σαφέστατα όμως αντιλαμβάνομαι πως οι λόγοι που αυτό δεν συμβαίνει είναι βαθύτεροι και παρότι θα ήθελα, δεν πρέπει να αναφερθώ. Αν διαβάζετε τις παρακάτω γραμμές σημαίνει πως με κάποιον τρόπο διαβάσατε τις παραπάνω σκέψεις μου και γι' αυτό σας παρακαλώ να αφήσετε οποιοδήποτε σχόλιο θέλετε (ιδιαίτερα αν είναι επικριτικό) και θα χαρώ πολύ να απαντήσω, αν κι όπως μπορώ.
Because things are the way they are, things will not stay the way they are.
-Bertolt Brecht
Αν και θεωρώ οτί είμαι νοσταλγός της Ελλάδας (ως φοιτητής στο εξωτερικό) μερικές φορές με χαροποιεί ιδιαιτέρως να έχω τη δυνατότητα να ξεφεύγω από τα άσχημα στοιχεία της. Δεν αναφέρομαι όπως κάποιοι από εσάς μπορεί να νόμιζαν, στα γεγονότα που συμβαίνουν στη χώρα μας τις τελευταίες ημέρες αλλά αντιθέτως στην κάλυψη αυτών από τα ελληνικά μέσα μαζικής ενημέρωσης και δη την τηλεόραση. Ενημερώνομαι όμως από το διαδίκτυο και ξένα δημοσιογραφικά γραφεία που μου επιτρέπει να αποφεύγω το σχολιασμό των γεγονότων και να προσλαμβάνω μόνο μια καλή και αξιόπιστη (όσο μπορεί να είναι) πληροφόρηση. Συνεπώς δεν έχω ιδέα και ούτε θέλω να φανταστώ τα εγκληματικά σχόλια που σίγουρα έχουν ακουστεί και νιώθω, εν μέρει τουλάχιστον ελεύθερος από αυτά.
Γνωρίζω λοιπόν πολύ καλά το περιστατικό που αναφέρεται στο θάνατο τριών εργαζομένων στην τράπεζα Marfin. Καθώς είμαι σίγουρος ότι έχουν ακουστεί πολλά από πολλές πλευρές θα ήθελα να χωρίσω το κείμενο σε ενότητες στις οποίες θα αραδιάσω το σχολιασμό μου.
Περί των διαδηλωτών
Δεν θέλω να μείνω στα αίτια που οδήγησαν κάποιους συμπολίτες μας στο να καταφύγουν σε διαδηλώσεις, καθώς σίγουρα είναι ένα τεράστιο και μακρύ θέμα. Παρ'όλ'αυτά είναι δικαίωμα τους (συνταγματικό, ηθικό κι ανθρωπιστικό αν θέλετε) και το άσκησαν, όπως και το δικαίωμα να απεργήσουν. Οπότε πολύ απλά αν θέλετε καμμία κατηγορία δεν φαίνεται πως μπορεί να ασκηθεί στους διαδηλωτές και για το συγκεκριμένο περιστατικό αλλά και για τη γενική τους στάση.
Περί αστυνομίας
Φαντάζομαι πως θα ενοχλήσω σίγουρα κάποιους αν υποστηριξώ (που θα το κάνω) ότι η αστυνομία φέρει ένα τεράστιο μερίδιο ευθύνης στη δημιούργια των κατάλληλων προϋποθέσεων που θα επέτρεπαν να συμβεί ένα τέτοιο περιστατικό. Όμως υποστηρίζω σθεναρά πως η στάση της τα τελευταία χρόνια και δη μεταπολιτευτικά είναι κάκιστη. Η ελληνική αστυνομία και ιδιαίτερα η ομάδα ΜΑΤ που συνήθως καλείται να επιτηρίσει την τάξη κατα τη διάρκεια διαδηλώσεων κάνει εκτεταμένη χρήση χημικών κ δακρυγόνων, προβαίνει σε ανυπόστατες συλλήψεις και κάνει άσκοπη χρήση βίας. Σε αυτό το σημείο δεν θέλω να αναλύσω ποια είναι τα αίτια αυτών των πράξεων (αν πρόκειται απλά για θερμόαιμους τραμπούκους ή για άβουλα όργανα που εκτελούν εντολές) αλλά θα μείνω στο ότι συμβαίνει. Τίποτα δεν μπορεί να δικαιολογήσει αυτές τις πράξεις (ούτε καν η απόπειρα σύλληψης εγκληματικών στοιχείων) πόσο μάλλον όταν αυτές οι πράξεις είναι απολύτως αναποτελεσματικές και θα έλεγα πως προκαλούν τα αντίθετα αποτελέσματα αν υποθέσουμε πως το επιθυμητό είναι η καταστολή της βίας και η επαναφορά της τάξης. Κατ'αρχήν η χρήση δακρυγόνων, ξύλου και άδικων συλλήψεων προκαλούν σωματικές και ψυχολογικές βλάβες σε αθώους (θέλω να τονίσω το αθώους και θα επανέλθω και στους ενόχους) διαδηλωτές. Δεύτερον, ενισχύουν και πολλές φορές δημιούργουν την αυτή καθ'αυτή χαωτική ατμόσφαιρα που θα πρέπει να καταστείλουν (αν δεν έχετε πάει ποτέ σε διαδήλωση, σκεφτείτε πως θα αντιδρούσατε αν ξαφνικά δεν μπορούσατε να αναπνεύσετε (χημικά καπνογόνα) και να δείτε (δακρυγόνα), σίγουρα θα ήσασταν πανικόβλητοι και σίγουρα δεν θα αντιδρούσατε λογικά και ψύχραιμα. Κάποιοι από εσάς ίσως να τρέποταν σε φυγή, όμως κάποιοι άλλοι αντιθέτως να εξεγείροταν ιδιαίτερα αν σκεφτεί κανείς πως μέχρι εκείνη τη στιγμή δεν είχατε κάνει τίποτα παράνομο που θα δικαιολογούσε (που και πάλι δεν θα το δικαιολογούσε βάσει συντάγματος με μόνη εξαίρεση αν φέρνατε αντίσταση). Τρίτον, οι παραπάνω πράξεις προκαλούν το ΛΑΝΘΑΣΜΕΝΟ όμως απολύτως λογικό συναίσθημα της αλληλεγγύης από τους διαδηλωτές προς τους ταραξίες. Αυτό επιτυγχάνεται καθώς η στάση της αστυνομίας ουσιαστικά προδιαθέτει τους διαδηλωτές πως βρίσκονται σε πεδίο μάχης και πρέπει να διαλέξουν ανάμεσα σε ταραξίες που όμως δεν τους βλάπτουν άμεσα και σε αστυνομικούς, που είναι σχεδόν βέβαιο πως θα ασκήσουν βία εναντίον τους. Η ιδεολογική διαφορά των δύο ή το στοιχείο της νομιμότητας καταρρέουν καθώς η αστυνομική βία είναι παράνομη και θα τολμήσω να πω πως η ένστολη βία είναι ίσως χειρότερη καθώς ένας νόμιμος πολίτης δε θα περίμενε ποτέ κάτι τέτοιο. Η αστυνόμευση στις διαδηλώσεις προκαλεί ένα φόβο κι ένα λανθασμένο αίσθημα ενόχου σε ένα διαδηλωτή.
Θεωρώ πως η αποτυχία της αστυνομίας είναι δεδομένη εφόσον δεν αλλάξει νοοτροπία. Αυτό είναι εμφανές αφού τα τελευταία 10 τουλάχιστον χρόνια της ζωής μου δεν έχει καταφέρει να καταστείλει τους "γνωστούς-άγνωστους" (είπα κι εγώ να γίνω λίγο Χατζηνικολάου). Φυσικά δεν θα μπω σε βαθιά νερά, πως δηλαδή οι ταραξίες μόνο καλό κάνουν στο κεφαλαιοκρατικο σύστημα και στην κυβέρνηση αφού επιτρέπουν δυσφήμηση και στην αποστροφή της κοινής γνώμης χωρίς καν να γίνουν γνωστά τα αιτήματα των διαδηλωτών.
Περί ταραχοποιών
Όπως είναι εμφανές αποφεύγω να χαρακτηρίσω πολιτικά ή ιδεολογικά τη συγκεκριμένη και καθαρά μειοψηφική ομάδα που παίρνει μέρος σε διαδηλώσεις και επιδίδεται σε παράνομες πράξεις, καθότι αυτή τη στιγμή νιώθω πως δεν έχω ούτε την απόλυτη προσοχή σας (είμαι σίγουρος πως ένα τέτοιο περιστατικό έχει επηρεάσει την κρίση σας, τουλάχιστον παροδικώς αλλά ούτε και το χρόνο να αναλύσω αν και τι πολιτικό υπόβαθρο έχουν τέτοιες ομάδες. Θα περιοριστώ στο να πω πως οι πράξεις τους είναι ξεκάθαρα παράνομες, πως είναι κατακριτέες και πως αυτοί οι άνθρωποι πρέπει να διωχθούν ποινικά. Να ξανατονίσω πως δε στέκομαι στους λόγους τους, καθώς έχω επιλέξει να μην αναφερθώ καθόλου σε πολιτικές, φιλοσοφικές, οικονομικές και κοινωνικές ιδεολογίες και απόψεις σε αυτό το κείμενο αλλά να επιχειρήσω μία λογική διατριβή πάνω σε ένα περιστατικό.
Περί Marfin
Θέλοντας ή μη, η ηθική μου με αναγκάζει να αναφερθώ και στην ευθύνη της εταιρίας. Είναι νομίζω δεδομένο πως με τρεις υπαλλήλους το υποκατάστημα δε λειτουργούσε που προκαλεί ερωτήματα ως προς τι έκαναν εκείναη τη στιγμή οι εργαζόμενοι στο κτίριο και ποιος τους είπε να βρίσκονται εκεί. Επίσης το υποκατάστημα δεν είχε ή δε λειτούργησε το σύστημα πυρασφάλειας καθώς κι ούτε υπήρχε (από ότι φαίνεται) έξοδος κινδύνου. Σε περίπτωση που υπήρχε τότε είτε δε λειτούργησε ή οι εργαζόμενοι δεν ήταν εκπαιδευμένοι. Τέλος ακόμη κι ας υποθέσουμε πως για τα παραπάνω έφταιγαν, με κάποιο απίθανο τρόπο θα πρόσθετα, οι εργαζόμενοι, ουδείς νοήμων άνθρωπος δεν κλειδώνει ένα κτίσμα κι αφήνει ανθρώπους μέσα κατά τη διάρκεια των ταραχών.Βεβαίως και δεν εννοώ πως υπήρξε κάποιος δόλος σε αυτή την πράξη όμως είναι κατηγορηματικά παράδειγμα εγκληματικής αφέλειας.
Σημειώσεις
Γνωρίζω πως είναι άβολο για κάποιους από εμάς να κατηγορίσουμε ή να καταλογίσουμε ευθύνες στην αστυνομία και στον διαχειριστή της τράπεζας τον κύριο Βγενόπουλο. Αντιθέτως οι ταραχοποιοί είναι ιδανικοί. Εξάλλου αυτοί έριξαν την μολότοφ. Δεν θα αναφερθώ στους λόγους τους (πάντως πλιάτσικο δεν μπορούσαν να κάνουν σε ένα καμμένο υποκατάστημα). 'Ομως θα δηλώσω πως συνηθίζω να εξεγείρομαι μόνο με τον εμφανή στόχο, όπως κάποιοι που κατηγορούν τους τρομοκράτες για την εισβολή των ΗΠΑ στο Ιράκ και ίσως να κάνω λάθος όταν εξειγίρομαι περισσότερο όταν μαθαίνω πως ένας αστυνομικός, που υπέρτατο του καθήκων είναι η προστασία, έχει βλάψει αθώους παρά όταν ένας άνθρωπος που εξ'ορισμού επιδιώκει να βλάψει, το πράττει(ίσως και γι'αυτό ο σχολιασμός μου περί αστυνομίας είναι τόσο εκτενής). Αντιθέτως θεωρώ πως πρέπει να παλεύουμε ώστε οι "καλοί" φορείς κάθε κοινωνίας, (όπως είναι εξ'ορισμού οι αστυνομικές δυνάμεις και οι εργοδότες) να είναι όντως καλοί και να δουλεύουν μαζί με κάθε νομιμόφρων πολίτη. Σαφέστατα όμως αντιλαμβάνομαι πως οι λόγοι που αυτό δεν συμβαίνει είναι βαθύτεροι και παρότι θα ήθελα, δεν πρέπει να αναφερθώ. Αν διαβάζετε τις παρακάτω γραμμές σημαίνει πως με κάποιον τρόπο διαβάσατε τις παραπάνω σκέψεις μου και γι' αυτό σας παρακαλώ να αφήσετε οποιοδήποτε σχόλιο θέλετε (ιδιαίτερα αν είναι επικριτικό) και θα χαρώ πολύ να απαντήσω, αν κι όπως μπορώ.
Because things are the way they are, things will not stay the way they are.
-Bertolt Brecht
